غنچه گل محمدی ارگانیک 70 گرمی زهرا

“بانوی گل سرخ” نامی است برای «شهین‌دخت سرلتی(صنعتی)»؛ بانویی که قبل از انقلاب به منطقه لاله‌زار کرمان رفت و گُل را جایگزین خشخاش و گُلاب را جایگزین تریاک کرد و به جایی رساند که «گلاب زهرا» سرنوشت کشاورزی یک منطقه را دگرگون کرد. این ماجرا را باید از زبان “همایون صنعتی‌زاده”، همسرِ شهین‌دخت بشنویم. مردی که خود بنیانگذار «مؤسسه انتشارات فرانکلین در ایران» “چاپخانه اُفست”، “کاغذسازی پارس” و در کل یکی از چهره‌های نادر فرهنگ، صنعت و مدیریت ایران بود. داستان گلاب زهرا سرشار است از شور زندگی و ساختن در یک شرایط سخت. در سال ۱۳۵۲ پدر همایون صنعتی‌زاده درگذشت و او وارث و مسوول اداره پرورشگاهی شد که پدرش تأسیس کرده‌بود. چند هزار هکتار زمین تقریباً خشک در روستای لاله‌زار در حدود ۲۰۰ کیلومتری جنوب کرمان جزو املاک پرورشگاه بود. مردم منطقه در آن دوران عموما تریاک می‌کاشتند. او متوجه شد که عطر گیاهانی مانند نعناع که در این منطقه روییده‌اند، به‌طور قابل توجهی قوی‌تر از مناطق دیگر است. پس به این فکر افتاد که به جای تریاک، گیاهان معطر پرورش دهد و گلاب که در ایران مصرف همگانی داشت، مورد توجه او قرار گرفت. او یکصد بوته گیاه گل محمدی از کاشان تهیه کرد و کاشت. آزمایش‌های بعدی او نشان داد که متوسط اسانس گلبرگ‌های گیاهان او به‌طور متوسط پنجاه درصد بیشتر از کاشان است. او در حالی که کشاورزان محلی نسبت به کشت گیاهان جدید در آن منطقه بدبین بودند، به توسعه مزرعه‌اش ادامه داد و توانست نیازهای بازارهای محلی را تأمین کند. او یک کارگاه گلاب‌گیری در لاله‌زار بنا کرد که توسط همسرش، شهین‌دخت سرلتی مدیریت می‌شد. سرلتی گلاب را در بشکه به کرمان می‌فرستاد و صنعتی‌زاده در کرمان آن‌ها را شیشه می‌کرد و با برند گلاب زهرا روانه بازار تهران می‌کرد. تأسیس این کارگاه سنتی و شروع فعالیت گلاب زهرا به سال ۱۳۵۶ خورشیدی باز می‌گردد تولیدات شرکت گلاب زهرا عمدتا گلاب و روغن گل است. این کارخانه برای تولید این محصولات موفق به دریافت گواهینامه ارگانیک از باشگاه خاک انگلیس (Soil Association) شده‌است.این شرکت، همچنین تولیدکننده انواع عرقیات و گل و غنچه محمدی است. محصولات این شرکت علاوه بر مصرف داخل، به اروپا و کشورهای حاشیه خلیج فارس صادر می‌شود. کارخانه‌های تولید عطر و ادکلن از جمله مشتریان این شرکتند.